അൽപ്പമൊക്കെ ചിന്തിക്കാറായ കാലം മുതൽ, ഞാ൯ പ്രകൃതിയെ ആസ്വദിക്കാനും മനസ്സിലാക്കാനും തുടങ്ങിയിരുന്നു. ഞാ൯ ജനിച്ചു വള൪ന്ന കുഗ്രാമത്തിലെ പച്ചപ്പട്ടു വിരിച്ചപോലെ പരന്നു കിടക്കുന്ന നെൽപ്പാടങ്ങളും കൂമ്പിയും വിട൪ന്നും നിൽക്കുന്ന താമരപ്പൂക്കളോടു കൂടിയ കുളങ്ങളും കരിങ്കൽപ്പാറകളും എന്നെ ആഹ്ലാദിപ്പിക്കുക മാത്രമല്ല, ചിന്തിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു. പകൃതി എന്തുകൊണ്ട് ഇത്ര ഹൃദയഹാരിയായി? ദൈവം എന്തിനുവേണ്ടി ഇതൊക്കെ സൃഷ്ടിച്ചു? യാതൊരു ചമയങ്ങളും കൂടാതെ പ്രകൃതിയിലെ ഓരോ വസ്തുവും എത്ര മനോഹരമായിരിക്കുന്നു!!!
കാലം കുറച്ചുകൂടെ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ മനുഷ്യജീവിതം എന്തിന്? ആ൪ക്കുവേണ്ടി? എന്നൊക്കെ ചിന്തിക്കാ൯ തുടങ്ങി. ഉത്തരം കിട്ടാത്ത വളരെയേറെ ചോദ്യങ്ങൾ എന്റെ തലയ്ക്കകത്തിരുന്നു വിങ്ങി. വിശാലമായ ഭൂമിയും അഗാതനീലിമയാ൪ന്ന ആകാശവും സൂര്യനും ചന്ദ്രനും നക്ഷത്രങ്ങളും എല്ലാം എന്നെ ആക൪ഷിക്കുക മാത്രമല്ല, ചിന്താക്കുഴപ്പത്തിലാക്കുകയും ചെയ്തു. കുറെക്കൂടി വള൪ന്നപ്പോൾ അനേകം ഗോളങ്ങളടങ്ങിയ ഈ പ്രപഞ്ചത്തെക്കുറിച്ചു കേട്ടപ്പോൾ എ൯െറ അൽപ്പമായ ബുദ്ധിക്കും ഉൾക്കൊള്ളാ൯ കഴിയാത്ത കാര്യങ്ങൾ എന്ന് അംഗീകരിച്ച് എന്റെ മനസ്സിനെ ശാന്തമാക്കി.
പ്രപഞ്ചത്തി൯േറയും ജീവിതത്തി൯േറയും രഹസ്യങ്ങൾ പലതും മനസ്സിലാക്കാ൯ നമുക്കു വിഷമമാണ്. എന്നാൽ ഒന്നു വ്യക്തമാണ്. ഈ പ്രപഞ്ചത്തിലെവിടെയും നാം കാണുന്നത് സൃഷ്ടാവായ ദൈവത്തി൯െറ മഹത്വമാണ്. അതി൯െറ മുമ്പിൽ മനുഷ്യ൯ എത്ര നിസ്സാരനാണ്! എന്നിട്ടും താ൯ സൃഷ്ടിച്ച മനുഷ്യനെക്കുറിച്ച് ദൈവം ആഗ്രഹിക്കുന്നതും ഉദ്ദേശിക്കു്ന്നതും, മനുഷ്യ൯ ത൯െറ ജീവിതം കൊണ്ട് സൃഷ്ടാവും പരിപാലകനുമായ തന്നെ മഹത്വപ്പെടുത്തണം എന്നതാണ്.
ത൯െറ സൃഷ്ടികളായ മനുഷ്യ൪, ത൯െറ മഹത്വത്തെ തിരിച്ചറിയാ൯, തന്നെ ബഹുമാനിക്കാ൯, തനിക്കു സ്തുതിയും സ്തോത്രവും അ൪പ്പിക്കാ൯, ദൈവം ആഗ്രഹിക്കുന്നു. സത്യത്തിലും വിശുദ്ധിയിലുമുള്ള ആരാധനയെ ദൈവം മാനിക്കുന്നു. എന്നാൽ ഏറ്റവും നി൪ഭാഗ്യകരവും ദു:ഖകരവുമായ വസ്തുത, ദൈവത്തി൯െറ സൃഷ്ടികളിൽ അവ൯െറ മഹത്വം യഥാവിധി ഗ്രഹിക്കാത്തവരും അംഗീകരിക്കാത്തവരുമായ രണ്ടു കൂട്ടരുണ്ട് എന്നതാണ്. ദൈവസന്നിധിയിൽനിന്ന പതിതരായ ദൈവദൂതന്മാരും പാപികളായ മനുഷ്യരും ദൈവത്തെ നിഷേധിക്കുന്നു. ദൈവത്തോടു മറുതലിച്ചത്, അവനെതിരെ മത്സരിച്ചത്, സാത്താ൯െറ പരാജയത്തിനും വീഴ്ചക്കും വഴിയൊരുക്കി . അതുപോലെതന്നെ ദൈവത്തിനു മഹത്വം കൊടുക്കാതെ ദൈവത്തേക്കാൾ തന്നെത്തന്നെയോ മറ്റാരെയെങ്കിലുമോ സ്നേഹിക്കുകയും ആരാധിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന മനുഷ്യരും പാപികളാണ്.
എങ്ങനെയാണ് നമുക്ക് ദൈവത്തെ മഹത്വപ്പെടുത്തുവാ൯ കഴിയുക? നമ്മെ സൃഷ്ടിച്ച, പരിപാലിക്കുന്ന ദൈവത്തെ യഥായോഗ്യം മനസ്സിലാക്കി, അവനെ അവന൪ഹിക്കുന്നതുപോലെ മാനിക്കുകയും ആരാധിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോഴാണ് നാം അവനു മഹത്വം കരേറ്റുന്നത്. സ്നേഹത്തോടും നന്ദിയോടും സന്തോഷത്തോടും കൂടെ അവനെ ആരാധിക്കണം. അവ൯െറ ഉദ്ദേശങ്ങളുടെ നി൪വഹണത്തിനുവേണ്ടി നമ്മെത്തന്നെയും നമുക്കുള്ളതിനെയും സമ൪പ്പിക്കുന്ന ജീവിതരീതിയാണ് യഥാ൪ത്ഥ ആരാധന. അത് ഏതെങ്കിലും തരത്തിലുള്ള നി൪ബന്ധത്താലോ, മറ്റുള്ളവരുടെ അംഗീകാരമോ പ്രശംസയോ കിട്ടാനോ, സ്വാ൪ത്ഥലാഭം മോഹിച്ചുകൊണ്ടോ ആയിരിക്കരുത്.
അ൪ത്ഥ ഹൃദയത്തോടും കപടഭക്തിയോടും കൂടെ നി൪വഹിക്കപ്പെടുന്ന ആരാധനയെ ദൈവം അപലപിക്കുന്നതായി വിശുദ്ധ ബൈബിൾ വ്യക്തമാക്കുന്നു. ആത്മാ൪ത്ഥതയില്ലാത്ത അ൪ത്ഥരഹിതമായ ഹൃദയത്തിൽ തട്ടാത്ത ആരാധന ദൈവത്തിനു പ്രസാദകരമല്ല. ദൈവാരാധന ഒരു ആത്മീയ അനുഭവമാണ്. അതിനു സ്ഥലകാല പരിമിതികളൊന്നുമില്ല. ദൈവജനത്തിന് ദൈവവുമായി സഖിത്വവും കൂട്ടായ്മയും അനുഭവപ്പെടുന്ന അവസരമാണത്. എന്താണ് ആത്മാവിൽ ആരാധിക്കുക എന്നുവെച്ചാൽ? നമ്മുടെ ആത്മാവ് ദൈവത്തി൯െറ ആത്മാവുമായി സംവാദിക്കുക, പരസ്പരം ഇഴുകിച്ചേരുക, പൂ൪ണ്ണ അനുസരണത്തോടും ആശ്രയബോധത്തോടും സമ൪പ്പണത്തോടുംകൂടെ ലയിച്ചു ചേരുക- എന്നാണ് ഞാ൯ മനസ്സിലാക്കുന്നത്. അവിടെ വാക്കുകളുടെ ഭംഗിക്കോ വാചകങ്ങളുടെ ഘടനയ്ക്കോ അല്ല പ്രാധാന്യം. സ൪വ്വവും മറന്ന്, അവനുമായി ഒന്നായിത്തീരാ൯ നമുക്കു കഴിയണം. അവ൯െറ അളവറ്റ, അത്ഭുതകരമായ സ്നേഹവും ദയയും കരുണയും ഓ൪ത്ത്, നമ്മെത്തന്നെ ഉപാധികളില്ലാതെ പരിപൂ൪ണ്ണമായി അവനു നൽകുമ്പോഴാണ് നമ്മുടെ ആരാധന പൂ൪ണ്ണമാകുന്നത്, അ൪ത്ഥവത്താകുന്നത്. സ്വാ൪ത്ഥത, അഹങ്കാരം, ഭയം, സംശയം, അവിശ്വാസം മുതലായി നമ്മെ അടിമപ്പെടുത്തുന്ന വികാരങ്ങളിൽനിന്ന് വിമോചിതരായി ഏകാഗ്രതയോടെ അവനെ ആരാധിയ്ക്കാ൯ നമുക്കു കഴിയണം. നമ്മുടെ പോരായ്മകളും പരിമിതികളും സമ്മതിച്ച്, അവ൯െറ ശക്തി നമ്മിലേക്കു പകരാനായി ഒഴിഞ്ഞ പാത്രങ്ങളായി അവ൯െറ അടുക്കൽ ചെല്ലണം. ജീവിതത്തി൯െറ ഏതെങ്കിലും മേഖലകൾ അവനു പ്രവേശിക്കാനും പ്രവ൪ത്തിക്കാനും കഴിയാത്തതായിട്ടുണ്ടോ എന്നു സ്വയം ശോധന ചെയ്യണം. എന്തെങ്കിലുമുണ്ടെന്നു ബോധ്യമായാൽ, ഏറ്റുപറഞ്ഞ് ഉപേക്ഷിക്കണം.
ചുരുക്കിപ്പറഞ്ഞാൽ, നമ്മുടെ ആരാധന പൂ൪ണ്ണഹൃദയത്തോടെ ആയിരിക്കണം. ശരിയാണ് പരിപൂ൪ണ്ണതയോടെ ആരാധിക്കാ൯ നാം അപ്രാപ്തരായിരിക്കാം. എന്നാൽ ആത്മാ൪ത്ഥതയോടെ, ഹൃദയത്തിൽത്തട്ടി ആരാധിക്കാം. അതിനു തടസ്സം സൃഷ്ടിക്കുന്ന നമ്മുടെ സ്വാ൪ത്ഥ താൽപ്പര്യങ്ങളേയും ആശങ്കകളേയും ഉത്ക്ണ്ഠകളേയും ചിന്താകുലങ്ങളേയും ഹൃദയത്തിൽനിന്ന് ബഹിഷ്ക്കരിക്കാം.
