എന്‍റെ നാട് കൊല്ലകടവ്: ശ്രീകുമാര്‍ കൊല്ലകടവ്

ഭാഗം 15, ഉപസംഹാരം.

പ്രിയപ്പെട്ടവരേ,

ചരിത്രം ഇവിടെ പൂര്‍ത്തിയാവുകയല്ല. പോയകാലങ്ങളില്‍ നമുക്ക് മുന്‍പേ നടന്നു നീങ്ങിയവര്‍ നമുക്കായ് കുറിച്ചത് വരുംകാലങ്ങളില്‍ വെട്ടിപ്പിടിക്കാനുള്ള നേട്ടങ്ങളുടെ ഓര്‍മ്മപ്പെടുത്തലുകളാണ്. ജനിച്ച നാടിന്‍റെ നേര്‍ചിത്രം അക്ഷരങ്ങളില്‍ തീര്‍ക്കാന്‍ എന്നെ നിയുക്തനാക്കിയ സുമനസ്സുകള്‍ക്കു ഹൃദയത്തില്‍ തൊട്ടു നന്ദി പറയട്ടെ. കേട്ടറിഞ്ഞ സത്യങ്ങളും സത്യങ്ങള്‍ക്കു മേല്‍ നടത്തിയ കൂട്ടായ ചര്‍ച്ചയില്‍ ഉരുത്തിരിഞ്ഞ പരമാര്‍ത്ഥങ്ങളും പരമാവധി നീതി പുലര്‍ത്തുന്ന വിവരണങ്ങളില്‍, സത്യസന്ധത അല്‍പ്പം പോലും ചോരാതിരിക്കാന്‍ ആവതും ശ്രമിച്ചിട്ടുണ്ട്. ദിനരാത്രങ്ങള്‍ പകര്‍ന്നാട്ടം നടത്തിയ എന്‍റെ ഇന്നലെകളില്‍ ആസ്വദിക്കാനാവാതെ പോയൊരു രാത്രിമഴയുടെ കാല്‍പ്പനിക സൌന്ദര്യത്തെക്കാള്‍, ആശയങ്ങളും സത്യങ്ങളും ചേര്‍ന്നു നടത്തിയ മാറാട്ടം എന്നെ നയിച്ച ഉന്മാദ അവസ്ഥയെ ആണ് ഞാനേറെ താലോലിക്കാന്‍ ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നത്. അതിന്‍റെ പ്രതിഫലനമാണ് ഞാന്‍ കോറിയിട്ട അക്ഷരങ്ങളില്‍ക്കൂടി അനാവൃതമായ നാടിന്‍റെ ചിത്രം. ഉദാത്തമാണെന്ന ഒരവകാശവാദവും നിരത്താതെ സമര്‍പ്പിച്ച, കഴിഞ്ഞ കുറെ രാപ്പകലുകളില്‍ ഞാന്‍ എന്നെത്തന്നെ മറന്നു ചെയ്ത കുത്തിക്കുറിയ്ക്കലുകള്‍.

എഴുത്തിന് എന്നെ തിരഞ്ഞെടുത്തു എന്നതുകൊണ്ടുമാത്രം ഉത്തരവാദിത്തങ്ങളില്‍ നിന്നും ഒഴിഞ്ഞുമാറാതിരുന്ന അന്നു തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ട സുവനീര്‍ ഗ്രൂപ്പിലെ എന്‍റെ സൌഹൃദങ്ങളേ, ഹൃദയത്തിന്‍റെ ഏതു തട്ടില്‍ വെച്ചാലാണോ നിങ്ങള്‍ ഏറെ വിലമതിക്കാന്‍ ആവാത്തതാകുന്നത്, അവിടെ ഞാന്‍ പ്രതിഷ്ഠിക്കട്ടെ നിങ്ങളെ. പോയകാല ചരിത്രങ്ങളില്‍ എനിക്കുള്ള അറിവിന്‍റെ പരിമിതികള്‍ മനസ്സിലാക്കി, എനിക്കേറെ വേണ്ടുന്ന വിലപ്പെട്ടതും പഴമയുടെ ചില്ലുകൂടിനുള്ളില്‍ ഒളിച്ചിരുന്ന ഊഹാപോഹങ്ങളല്ലാത്ത നിര്‍ണ്ണായകമായ സത്യങ്ങള്‍ എനിക്കു പകര്‍ന്നു തന്ന അജിയണ്ണന്‍ (മോഹന്‍കുമാര്‍), വാക്കുകളില്‍ ലാളിത്യത്തിന്‍റെ സൌന്ദര്യം ആവോളം ചാലിച്ചു കാര്യങ്ങള്‍ തിരക്കുകയും അറിഞ്ഞ വിവരങ്ങള്‍ കാലവിളംബമില്ലാതെ കൈമാറുകയും ചെയ്ത കൊല്ലകടവിന്‍റെ കവി ജിജിയണ്ണന്‍ (ജിജി ഹസ്സന്‍), സുവനീര്‍ എന്ന എന്‍റെ ആശയത്തിനു സകല പിന്തുണയും നല്‍കിയ സുഹൃത്ത് റിയാസ്, എന്‍റെ എഴുത്തില്‍ എനിയ്ക്കെന്നും ഒരു വിമര്‍ശകനായോ ആസ്വാദകനായോ ഒപ്പം നിന്ന സുഹൃത്ത് സാബു, ഞാന്‍ മറന്നുപോയേക്കാവുന്ന വിവരങ്ങളില്‍ ഓര്‍മ്മപ്പെടുത്തലുകള്‍ നടത്തിയ വിജയന്‍ ചേട്ടന്‍, ബിജു, പ്രിയപ്പെട്ട വിദ്യാര്‍ഥി സജിത്ത്….

എഴുത്തിനെയും വായനയെയും നെഞ്ചോടു ചേര്‍ത്തു ലാളിച്ച, തിരിച്ചറിയാനാവാതെ പോയ സൌഹൃദങ്ങള്‍ – അജയ്, ഷുഐബ്, ഫയാസ്, ഷിയാസ്, ചര്‍ച്ചകളില്‍ ആവേശത്തോടെ പങ്കെടുത്തു പ്രോത്സാഹനങ്ങള്‍ നല്‍കിയ ഷാനി, ചര്‍ച്ചകള്‍ക്കിടയിലെ ഓരോ ഭാഗത്തും വിവരണത്തിന്‍റെ ഒരുതരിവെട്ടമെങ്കിലും തന്നു കടന്നുപോയ സുരേഷ് സാര്‍… ചിത്രങ്ങള്‍ നല്‍കി സഹായിച്ച പ്രിയ സുഹൃത്തുക്കളായ സുശീല്‍കുമാര്‍, പ്രസാദ് ചാച്ചി….. കവര്‍ ഫോട്ടോ ഡിസൈന്‍ ചെയ്ത പ്രിയ കൂട്ടുകാരന്‍ ബിജി…. ഈ പട്ടിക അവസാനിക്കുന്നില്ല ചരിത്രം ഇനിയും നീണ്ടുകിടക്കുന്നിടത്തോളം.

നടക്കാതെ പോയൊരു സ്വപ്നമാണ് കൊല്ലകടവിലെ എഴുത്തുകാര്‍ക്ക് അവസരമൊരുക്കിക്കൊണ്ടു പുറത്തിറക്കണമെന്നാഗ്രഹിച്ച സുവനീര്‍. കൊല്ലകടവിന്‍റെ നേര്‍ച്ചിത്രമാവണം എന്ന ആത്മാര്‍ഥമായ ആഗ്രഹത്തോടെ അതിനുവേണ്ടി പ്രവര്‍ത്തിക്കുകയും ചെയ്തു. പല കാരണങ്ങളാല്‍ മുടങ്ങിപ്പോയ സുവനീര്‍ എന്ന സ്വപ്നം നീറുന്ന നൊമ്പരമായ് ഇന്നും മനസ്സില്‍ തങ്ങി നില്‍ക്കുന്നു. സുവനീര്‍ ഗ്രൂപ്പിലെയും മാതൃ സംഘടനയായ കൊല്ലകടവ് ഫെസ്റ്റ് ഗ്രൂപ്പിലെയും എല്ലാ അംഗങ്ങളുടെയും സഹകരണത്തിനും പ്രോത്സാഹനത്തിനും ഹൃദയം നിറഞ്ഞ നന്ദി രേഖപ്പെടുത്തുന്നു. സുവനീര്‍ ഇറങ്ങിയില്ല എങ്കിലും നിങ്ങളില്‍ ഓരോരുത്തരുടെയും സമീപത്തേക്ക് എന്‍റെ കുറിപ്പുകളെ കടന്നുവരാന്‍ വഴിയൊരുക്കിയ എന്‍റെ പ്രിയപ്പെട്ട വര്‍ഗീസ്‌ സാറിനോട് നന്ദി പറഞ്ഞു കടപ്പാടു വീട്ടുന്നില്ല. ഓര്‍മ്മയിലെന്നും തങ്ങി നില്‍ക്കുന്നു ആ സൗഹൃദം.

തുടക്കത്തില്‍ പറഞ്ഞതുപോലെ, ചരിത്രം ഇവിടെ അവസാനിയ്ക്കാതിരിക്കട്ടെ. താണ്ടുവാനുള്ള പാതകളുടെ ദൂരം കണക്കുകൂട്ടലുകള്‍ക്കും അപ്പുറമാണ്, സമയം പരിമിതവും. ഇനിയൊരു ഇടത്താവളം കാണുംവരേയ്ക്കും നമുക്കു മുന്നോട്ടു പോകാം. കനത്ത കാലടികള്‍ ഇടറാതിരിയ്ക്കട്ടെ.

എനിയ്ക്കേറെ പ്രിയപ്പെട്ട കവിയാണ്‌ റോബര്‍ട്ട് ലീ ഫ്രോസ്റ്റ്. അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ തന്നെ വരികള്‍ കുറിച്ചുകൊണ്ടു ഞാന്‍ ഇവിടെ ഒരു വിരാമമിടട്ടെ.

The woods are lovely dark and deep,

But I have promises to keep,

And miles to go before I sleep,

And miles to go before I sleep.

(Stopping by Woods on a Snowy Evening)

ഈ യാത്രയില്‍ എന്നോടു കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന സുമനസ്സുകള്‍ക്കു നന്ദി.

സസ്നേഹം സഹയാത്രികന്‍,

ശ്രീകുമാര്‍ കൊല്ലകടവ്.